(Mesjid Jami Kerung-Kerung Makassar)
Rasulullah Saw menangisi kita bertahun-tahun lamanya. Kita malah membinasakan diri dalam dunia di Arafah, lima jam beliau berdoa untuk ummat duduk di atas onta yang tak kenal istirahat di bawah teriknya matahari bulan April. Terkadang beliauangkat tangannya ke arah langit. Terkadang beliau letakkan pada dada. Terkadang bila onta bergerak-gerak, satu tangan memegang tali kekang. Bila sudah tenang kembali kedua tangan beliau angkat ke atas. Beliau hanya berdoa untuk ummat saja. Bukan untuk anak dan keturunan beliau. Padahal beliau sudah mendengar kabar musibah yang akan menimpa keturunan beliau. Beliau peluk cucu beliau Husain RA dalam pangkuan sambil menangis lama.